سلطنت بریتانیا در زمان پادشاهی چارلز سوم به کجا خواهد رفت؟
تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۸۳۹۴۲
فرارو- در لحظه‌ای که بریتانیا وارد دوره عزاداری رسمی برای فوت ملکه الیزابت دوم شد و شاهزاده چارلز سابق در سن هفتاد و سه سالگی اولین سخنرانی عمومی خود را به عنوان پادشاه چارلز سوم با ادای احترام به مادرش ایراد کرد واقعیت بالقوه متضادی وجود دارد. در دهه سوم قرن بیست و یکم ایده یک پادشاه موروثی که به عنوان رئیس یک دولت بزرگ دموکراتیک خدمت می‌کند، موقعیتی نابهنگام به نظر می‌رسد و همزمان سلطنت بریتانیا دست کم در ظاهر یک نهاد سیاسی بسیار محبوب در بریتانیا باقی مانده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش فرارو به نقل از نیویورکر، دست کم از سال ۱۹۸۳ میلادی به این سو در نظرسنجی‌های سالانه نگرش‌های اجتماعی بریتانیا این پرسش مطرح شده که «به نظر شما سلطنت برای بریتانیا چقدر مهم یا بی‌اهمیت است»؟ به جز یک افت کوتاه مدت در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی پس از مرگ پرنسس دایانا، بیش از ۶۰ درصد از پاسخ دهندگان تداوم سلطنت بریتانیا را «بسیار مهم» یا «کاملا مهم» قلمداد کرده بودند.
افرادی که پاسخ «اصلا مهم نیست» را داده بودند یا خواستار «الغای نهاد سلطنت» شدند هرگز در نظرسنجی‌ها از ۲۰ درصد فراتر نرفتند. نظرسنجی تازه‌تر که شرکت «یوگاو» آن را در سال گذشته انجام داد تصویر تقریباً مشابهی را ارائه داد. جمهوری خواهی بریتانیا سابقه‌ای طولانی و افتخارآمیز دارد که قدمت آن به «لولرز» های قرن هفدهمی باز می‌گردد اما هم چنان از نظر جمعیتی جمهوری‌خواهان بریتانیایی در اقلیت می‌باشند.
با این وجود، اگر قلعه ویندزور جایگاه نهاد سلطنت ظاهرا بر پایه‌های محکمی استوار است باید پرسید تا چه اندازه این استحکام به محبوبیت شخصی ملکه الیزابت گره خورده بود که برای هفتاد سال برنامه روزانه مشارکت مدنی را حفظ کرد. ملکه الیزابت در دنیای پرآشوب چیزی را برای بریتانیا فراهم کرد که «کی یر استارمر» رهبر حزب کارگر روز جمعه در مجلس عوام از آن تحت عنوان «ساکن‌ترین نقطه» یاد کرد.
در آگهی ترحیم ملکه در «تایمز» لندن از او به عنوان «زنی که سلطنت را در این کشور نجات داد» یاد شد. در ادامه آن اشاره شده بود که ملکه الیزابت دوم در سال‌های پایانی زندگی‌اش «به دفاع از فضیلت‌های قدیمی‌ای که این روزها بسیار نادر و کمیاب هستند ادامه داد: خدمت، وظیفه، فروتنی، ایثار و سخت کوشی».
پرسش پیش رو آن است که آیا چارلز سوم که از محبوبیت کم‌تری در مقایسه با مادرش برخوردار است می‌تواند حمایت عمومی از خانواده سلطنتی را نه تنها در داخل بریتانیا بلکه در کشورهای مشترک المنافع اتحادی که عمدتا از مستعمرات سابق بریتانیا تشکیل شده حفظ کند یا خیر. چهار عضو از آن اعضای آن اتحادیه علیرغم آن که کشورهایی خودگردان می‌باشند هنوز پادشاه بریتانیا را به عنوان رئیس دولت خود برسمیت می‌شناسند. با این وجود، در هر دو جبهه داخلی و کشورهای مشترک المنافع دلایلی برای نگرانی حامیان سلطنت وجود دارند.
در داخل بریتانیا، چارلز باید با این تصور روبرو شود که همان طور که یک مقاله منتشر شده در خبرگزاری «رویترز» در روز پنجشنبه بیان کرد او «ضعیف، بیهوده، مداخله گر، و برای نقش حاکمیت ضعیف» قلمداد می‌شود.
او با مخالفت با این اصل که خاندان‌های سلطنتی در سیاست دخالت نمی‌کنند مدت‌هاست که در مورد برخی مسائل از جمله محیط زیست، معماری و شهرسازی صحبت کرده است. چند سال پیش زمانی که فاش شد که چارلز از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ میلادی نامه‌های متعددی را به وزرای دولت نوشت و برای اهداف مورد علاقه خود لابی‌گری کرده بود، بحث و جدلی جدی به وجود آمد.
سپس موضوع زندگی شخصی چارلز سوم وجود دارد. حتی اگر به تصویر کشیدن او به عنوان یک زناکار بی‌رحم در نمایش «تاج» ناعادلانه باشد خاطرات رابطه او با دایانا مطمئنا شهرت‌اش را خدشه‌دار کرده است. طبق نتایج نظرسنجی‌ای که در سال جاری انجام شد او به عنوان هفتمین فرد محبوب خاندان سلطنتی حتی در جایگاهی پایین‌تر از «زارا تیندال» خواهرزاده‌اش و بزرگترین نوه ملکه الیزابت دوم قرار گرفت (تیندال سوارکار سابق المپیک است).
در برخورد با کشورهای مشترک المنافع و تلاش برای حفظ جایگاه مرکزی سلطنت در آن وظیفه چارلز سوم وضعیتی دشوارتر خواهد داشت زیرا او با پیشرفت ظاهراً توقف‌ناپذیر تاریخ سروکار دارد. سال گذشته، جزیره باربادوس در دریای کارائیب خود را یک جمهوری اعلام کرد اولین مستعمره سابق بریتانیا که از دهه ۱۹۹۰ میلادی چنین گسستی را در اتحادیه کشورهای مشترک المنافع ایجاد کرد.
در اوایل سال جاری، هنگامی که ویلیام و کیت وارثان بعدی تاج و تخت به کارائیب سفر کردند با اعتراضات ضد استعماری در بلیز و جامائیکا و هم چنین درخواست غرامت برای نقش بریتانیا در بردگی نیروی کار در مزارع مورد استقبال قرار گرفتند. در آن سوی جهان، استرالیا اکنون یک رهبر آشکارا جمهوری خواه یعنی «آنتونی آلبانیزی» را در جایگاه نخست وزیر دارد. حتی کانادا نیز مورد جالبی است.
در نظرسنجی‌ای که اوایل سال جاری صورت گرفت ۵۹ درصد از پاسخ دهندگان گفتند تا زمانی که ملکه الیزابت در راس نهاد سلطنت قرار داشته باشند از باقی ماندن نظام سیاسی کشور به عنوان سلطنت مشروطه حمایت می‌کنند اما زمانی که نام چارلز به عنوان جانشین او در مقام پادشاه مطرح شد این حمایت به ۳۴ درصد کاهش یافت.
آیا چارلز سوم می‌تواند با این چالش‌ها مقابله کند؟ مطمئناً سال‌ها در انتظار پادشاهی بودن چارلز او را با صلاحیت‌ها برای این شغل برتر آشنا کرده است یعنی تمایل به حضور روز از نو و سال به سال در سازمان‌های مدنی، خیریه ها، مناسبت‌ها و مراسم مختلف.
روز چهارشنبه، یک روز پیش از مرگ ملکه الیزابت او از مرکز میراث جهانی نیولانارک بازدید کرد و سپس از مرکز کشاورزی لانارک بازدید به عمل آورد و پس از آن جلسه بنیاد تحقیقات آلرژی ناتاشا را در خانه دامفریز برگزار کرد. چارلز با ابتکار عمل خود کارهای خوبی را در جهان انجام داده است. او دهه‌ها پیش موسسه خیریه Prince’s Trust را تاسیس کرد که در طول سالیان متمادی برنامه‌های آموزشی و حمایتی را برای بیش از یک میلیون جوان فقیر و آسیب‌پذیر ارائه کرده است.
او هم چنین حداقل اقداماتی را برای مقابله با انتقادات از موقعیت ممتازی که خانواده سلطنتی از آن برخوردار هستند انجام داده است. از سال ۱۹۹۳ میلادی او و ملکه الیزابت دوم مقداری مالیات بر درآمد املاک خصوصی خود را پرداخت کردند. پس از بحران مالی در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹میلادی آنان کاهش‌هایی را در بودجه تخصیص یافته برای دربار پذیرفتند اگرچه در سالیان اخیر هزینه اداره سلطنت به شدت افزایش یافته که تا حدی به دلیل بازسازی‌های پرهزینه در کاخ باکینگهام بوده است.
هم چنین، آنان القاب و امتیازات سلطنتی را از شاهزاده «اندرو» برادر کوچکتر چارلز و دوست جفری اپستین سرمایه امریکایی به دلیل ارتباط داشتن با ادعای تعرض جنسی به یک زن در سن هفده سالگی سلب کردند. چارلز ممکن است در حال برنامه ریزی برای کوچک کردن بیشتر خاندان سلطنتی شاید به هفت عضو شاغل باشد.
آیا او می‌تواند به این اصل پایبند باشد که پادشاه نباید در مورد مسائل مورد اختلاف جانبداری و سوگیری کند و بهتر است ساکت باقی بماند؟ او در مصاحبه‌ای با بی‌بی سی در سال ۲۰۱۸ میلادی به مناسبت هفتادمین سالگرد تولدش اصرار داشت که می‌تواند خود را با این شرایط وفق دهد.
او گفته بود: «اگر شاهزاده ولز یا وارث باشید نمی‌توانید مانند یک پادشاه یا حاکم باشید. این دو موقعیت کاملا متفاوت از یکدیگر هستند». در حالی که آماده‌سازی برای مراسم تشییع جنازه سلطنتی ادامه دارد جهان یا دست کم شرکت‌های رسانه‌ای تشنه محتوای خبری نظاره‌گر خواهند بود تا ببینند آیا او به این گفته خود عمل می‌کند یا خیر.
منبع: فرارو
کلیدواژه: چارلز سوم سلطنت کشورهای مشترک المنافع ملکه الیزابت دوم چارلز سوم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۸۳۹۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعطیلی آخرین نیروگاه زغال‌سنگ بریتانیا برای پیشبرد هدف کربن‌صفر
آخرین نیروگاه تولید برق فعال زغال‌سنگ بریتانیا پس ۵۷ سال فعالیت، سپتامبر سال جاری برای همیشه تعطیل خواهد شد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، آخرین نیروگاه فعال زغال‌سنگ بریتانیا که در سال ۱۹۶۷ با ظرفیت تولید ۲ هزار مگاوات برق برای تأمین برق دو میلیون خانه توسط هیئت مرکزی تولید برق کشور راه‌اندازی شد، سی‌ام سپتامبر ۲۰۲۴ برای همیشه به فعالیت خود پایان خواهد داد. این اقدام بخشی از برنامه‌های دولت برای پایان دادن به تولید زغال سنگ در بریتانیا است.
عملیات انحلال این نیروگاه از اول اکتبر آغاز می‌شود و تکمیل آن دو سال طول خواهد کشید. تخریب برج‌های خنک‌کننده و دیگر بخش‌های این نیروگاه ۶۵۵ هکتاری پس از اتمام عملیات انحلال آغاز خواهد شد.
زغال سنگ یک سوخت فسیلی است و از زمان انقلاب صنعتی در بریتانیا برق تولید می‌کند، زمانی این سوخت بر منطقه میدلندز شرقی تسلط داشت، اما اکنون به دلیل تأثیری که بر محیط زیست دارد، به‌عنوان کثیف‌ترین سوخت فسیلی بریتانیا شناخته می‌شود و معادن آن تعطیل شده‌اند. آخرین نیروگاه زغال‌سنگ بریتانیا نیز ماه سپتامبر تولید خود را متوقف خواهد کرد.
هنگامی که زغال‌سنگ می‌سوزد، گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسیدکربن وارد جو می‌شود. با گذشت زمان تجمع این گازها با به دام انداختن انرژی اضافی در جو زمین، دمای جهانی را افزایش داده است. بریتانیا متعهد شده است تا سال ۲۰۵۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را به صفر برساند و برای دستیابی به این هدف، تعهدات بلندپروازانه‌ای اتخاذ کرده که شامل دستیابی به برق کاملاً پاک تا سال ۲۰۳۵ با افزایش سریع انرژی بادی، خورشیدی و هسته‌ای می‌شود.
پیش از این نیز بریتانیا گزارش داد که رکوردها نشان‌دهنده تغییرات چشمگیری در سیستم تولید برق این کشور نسبت به ۱۵ سال پیش است که نیروگاه‌های گاز و زغال‌سنگ بیش از ۷۵ و انرژی‌های تجدیدپذیر تنها دو درصد از ترکیب برق آن را تشکیل می‌دادند. در سال گذشته نیز تنها یک‌سوم برق بریتانیا از سوخت‌های فسیلی و ۴۰ درصد آن از انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌شد.
اکنون سهم برق تولید شده توسط سوخت‌های فسیلی در بریتانیا به پایین‌ترین حد خود رسیده است و گاز و زغال‌سنگ تنها ۲.۴ درصد از تولید برق را برای یک ساعت در هفته گذشته به خود اختصاص داده‌اند.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان